ေပ်ာ္ေအာင္ေနနည္း အႏုပညာ - ၁

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာဘာလဲ?
လူေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတဲ့အရာတစ္ခုေနာက္ကို ေမြးကတည္းကေန ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္ခဲ့ၾကတယ္။

ေနေပ်ာ္တ့ဲ့ဘ၀တစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ဖို႔ရာ ေမွ်ာ္လင့္ဆုေတာင္းရတာေတြ၊ ေပးဆပ္စြန္႔စားရတာေတြ၊ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ရတာေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ေမးခ်င္တယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ဘာလဲ။

ဘီယာေႀကာ္ျငာတစ္ခုမွာပါတဲ့ သီခ်င္းကေတာ့ ရိုးရွင္းေသာဘ၀ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတဲ့။ ဟုတ္သလား? ဘီယာေသာက္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း အစစ္အမွန္ကို ရသလား။
တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ ခပ္ရွင္းရွင္းေျပာၾကတယ္။ ပိုက္ဆံသာရွိရင္ ေပ်ာ္မွာပဲ ... တဲ့။ ဒါေပမဲ့ ပိုက္ဆံက လုပ္မေပးႏိုင္တဲ့အရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္။
လင္ခရူဆာႀကီးနဲ႔ ေသေဌးႀကီးကလည္း စိတ္ညစ္လိုက္တာလို႔ ၿငီးတယ္။ ဘတ္စ္စကားတိုးစီးဖို႔ မွတ္တုိင္မွာေစာင့္ေနရတဲ့ စာေရးေလးကလည္း စိတ္မေပ်ာ္ဘူးတဲ့။

ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အဘိဓမၼာမွာေတာ့ သုခဆိုတာလည္း ေ၀ဒနာပါပဲ။ သုခေ၀ဒနာတဲ့။

တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးတဲ့။ ဒါဆို လူလားေျမာက္လာရျခင္းကပဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ ဆန္႔က်င္ဘက္ က်ိန္စာတစ္ခုလို ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။

ဒါေပမဲ့ မေထာ္မႏွမ္းေမးခြန္းတစ္ခု ေမးမယ္။ ကေလးေတြကို ေပ်ာ္တယ္လို႔ ဘယ္သူေျပာသလဲ?

ဟာ အျမင္သာႀကီးပဲေလ ကေလးေတြဆိုတာ ရယ္ေမာလြယ္ၾကတာပဲ။ လြတ္လပ္အျပစ္ကင္းၾကတာပဲလို႔ ေျဖေကာင္းေျဖပါလိမ့္မယ္။ သူရူးေတြလဲ ရယ္ေမာလြယ္ၾကတာပါပဲ။ သူတို႔ကိုေရာ ေပ်ာ္တယ္လုိ႔ ေျပာႏိုင္ပါသလား။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔ နီးစပ္ဖို႔ သူရူးတစ္ေယာက္လို ဦးေဏွာက္၊ ကေလးတစ္ေယာက္လို မရင့္က်က္မႈဆီ ျပန္သြားရမယ္လို႔ ထင္ပါသလား?

ဒါဆို ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ မျပည့္၀ျခင္းနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္လို႔ ထင္စရာပါပဲ။

ပန္းၿခံထဲ ရယ္သံေတြ အျပည့္နဲ႔ ခုန္ေပါက္ ေဆာ့ကစားေနတဲ့ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကို ေငးၾကည့္ရင္း က်ေနာ္တို႔ေတြ ငိုခ်င္းခ်ရေတာ့မလိုပါပဲ။

အခုတင္ျပမွာက ျပည့္၀တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အရစၥတိုတယ္ရဲ႕ အေတြးအေခၚအရ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ ျပည့္စံုျခင္းနဲ့ ယွဥ္တြဲေနတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ ျပည့္စံုတဲ့ ေကာင္းျမတ္ျခင္းတရားတဲ့။ လူတစ္ေယာက္မွာ လိုခ်င္ေတာင့္တစရာ ဘာမွ မက်န္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ဒါဟာ ေပ်ာ္ရႊင္သူတစ္ေယာက္လို႔ သတ္မွတ္ႏိုင္လိမ့္မယ္။

လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျခခံလိုအင္ေတြအားလံုး ျပည့္စံုသြားသူကို ေပ်ာ္ရႊင္သူလို႔ ေခၚတာပါပဲ ... တဲ့။

ဒီလိုဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းကို ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အျမင္နဲ႔ၾကည့္သလို ထင္သြားစရာရွိတယ္။ လူသားရဲ႕ အေျခခံလိုအင္ေတြဆိုတာက ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြ ျဖစ္ေနတတ္တာကိုး။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လို ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြကို ဘယ္အတိုင္းတာေလာက္ထိရရင္ ျပည့္စံုတယ္လို႔ ေခၚမလဲ။

ဘယ္ေလာက္ရရ မရရ ျပည္စံုတယ္ဆိုတာ စိတ္ရဲ႕ ပိုင္းျဖတ္မႈတစ္ခုပါပဲ။ ဘာမွမရွိလဲ ဘာကိုမွ ထပ္လိုလားမေနေတာ့ရင္ ဒါဟာ ျပည့္စံုျခင္းေပေပါ့။ ေရာင့္ရဲတတ္ျခင္းလိုအပ္တယ္လို႔ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ျမတ္ဗုဒၶက ပိုင္ဆုိင္မႈအားလံုးကို စြန္႔ၿပီး ေတာထြက္ခဲ့တာ ထင္ပါရဲ႕။

အရစၥတိုတယ္ရဲ အျမင္ကို ဆက္ပါဦးမယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္တဲ့ ေကာင္းျခင္းတရားေတြဟာ ... ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈ၊ က်န္းမာေရးေကာင္းမႈ စတာေတြ ပါသလို အခ်စ္၊ ဂုဏ္သိကၡာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ တရားမွ်တမႈေတြလဲ ပါသတဲ့။ သိနားလည္ျခင္း ဥာဏ္ပညာရွိျခင္းဆိုတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြလည္းပါ၀င္တယ္လို႔ဆိုတယ္။

လူတစ္ေယာက္ လူပီသေစဖို႔အတြက္ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြေပါ့။ တနည္းေျပာရရင္ေတာ့ ဒါေတြဟာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆီသြားတဲ့ ေလွကားထစ္ေတြလိုလဲ အရစၥတိုတယ္က ယူဆခဲ့ပါတယ္။

လူတိုင္းလိုလို ေပ်ာ္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ဘာလို႔ ေပ်ာ္ခ်င္လဲလို႔ ေမးရင္ ဘယ္လိုေျဖမလဲ? တကယ္တမ္းမွာ ဒီ့အတြက္ ဆင္ေျခမရွိပါဘူး။ ေပ်ာ္ခ်င္လို႔ ေပ်ာ္ခ်င္တယ္လို႔ပဲေျဖရေတာ့မွာပါ။ ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းကိုယ္ႏိႈက္က က်ေနာ္တုိ႔ လူသားေတြရဲ႕ အႏၱိမ ပန္းတိုင္ပါပဲ ... လူသားအားလံုး အလိုရွိအပ္ ေတာင့္တအပ္တဲ့ အျမတ္ဆံုးဆုျဖစ္တယ္လို႔ အရစၥတိုတယ္က အျမင္ရွိခဲ့ပါတယ္။

ပေလတိုက်ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို စိတ္ပိုင္းသက္သက္ ယူဆတယ္။ ကိုယ္က်င့္တရားပိုင္းဆိုင္ရာ အျမင္ကဲတယ္လို႔ ေျပာရမလား။ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ စိတ္ထားျမင့္ျမတ္ျခင္းကပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ ျမင္ပါသတဲ့။ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းျမတ္သူကို ဘယ္ျပင္ပ အေၾကာင္းတရားကမွ မေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ မတားျမစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုတယ္။

ဂ်ာမာန္ေတြးေခၚရွင္ ကန္႔ရဲ႕ အေတြးအျမင္က်ေတာ့ တစ္မ်ဳိး။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ လူသားရဲ႕ ပန္းတိုင္ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ သူျမင္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာကို လိုက္လံမရွာေဖြသင့္ဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လုိက္လံရွာေဖြတာကိုက မွားေနၿပီ။ ဒါဟာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းျဖစ္တယ္။ လူမွာ အဓိက လိုအပ္တဲ့ စံႏႈန္းေတြက တာ၀န္၀တၱရားနဲ႔ ရပိုင္ခြင့္။ ဒါေတြရဲ႕ ေဘာင္အျပင္ကိုေက်ာ္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို လုိက္ရွာတာဟာ တစ္ကိုယ္ေရ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈကို ေရွ႕တန္းတင္ျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုတယ္။

လူရဲ႕ လုိက္နာရမယ့္ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔သက္သက္ ခ်မွတ္ထားတာ တည္ရွိေနတာ မဟုတ္ဘူး။ လူမွန္ရင္ မျဖစ္မေနလုပ္ကိုလုပ္ရမယ့္ တရားေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ပန္းတိုင္အျဖစ္ထားရင္ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ လြဲေခ်ာ္သြားၿပီ။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ပန္းတိုင္ မဟုတ္ဘူး။ လုပ္ရပ္မဟုတ္ဘူး။ ရလာဒ္သာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ... တဲ့။

အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ကိုယ္က်င့္တရားရဲ႕ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ေတြျဖစ္တဲ့ တာ၀န္၀တၱရားေတြ ရပိုင္ခြင့္ေတြအတိုင္း လိုက္နာလုပ္ေဆာင္သြားတဲ့အခါ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ရရွိလာမယ့္ ဆုလာဘ္တစ္ခုလို႔ ဆိုလိုခ်င္ပံုပါပဲ။

က်ေနာ္တို႔ လူသားေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး မလုပ္ေဆာင္သင့္ဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ ထိုက္တန္ေအာင္သာ ေနထိုင္က်င့္ႀကံသင့္ ... သတဲ့။

ေပ်ာ္ေအာင္ေနမယ္၊ ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတာမ်ဳိးထက္ လုပ္စရာရွိတာ ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ေနျခင္းကပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆုလာဒ္ဆိုက္ေရာက္လာဖို႔ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။

မူရင္းလင့္ = http://sonenaykya.blogspot.com/2011/12/blog-post_7885.html

တစ္ဆင့္မွ်ေ၀သူ - တပြင္သားေလး